เพราะมีใจรักในการทำกิจกรรมระหว่างเรียนทำให้เธอเลือกเข้าสู่ ครอบครัวละครนิเทศศาสตร์ มหาวิทยาลัยกรุงเทพ แหล่งรวมคนรักละคร เราขอพามารู้จัก สุกานดา โอชะกลิ่น นักศึกษาคณะบริหารธุรกิจ มหาวิทยาลัยกรุงเทพ สาวน้อยจากคณะบริหารธุรกิจ ผู้เต็มเปี่ยมด้วยความมั่นใจ มีความคิดเป็นของตัวเอง และรักการทำกิจกรรม เรื่องราวของเธอจะเป็นอย่างไร เราไปทำความรู้จักให้มากกว่านี้กันเลย!
เส้นทางเข้าสู่รั้วมหาวิทยาลัย สานฝันที่คณะบริหารธุรกิจ
“สุกานดา” เล่าให้เราฟังถึงเหตุผลที่เลือกเรียนคณะบริหารธุรกิจว่า โดยส่วนตัวเป็นคนชื่นชอบเกี่ยวการตลาดและอยากต่อยอดธุรกิจทางบ้านให้แตกต่างจากที่อื่นและยังมีอีกหลายหลายอย่างที่อยากเรียนรู้เพิ่มเติม คิดแค่ว่าสามารถต่อยอดได้เยอะกว่าสาขาอื่น เพราะทุกอย่างล้วนแล้วแต่ต้องใช้การตลาด ยิ่งในปัจจุบันด้วยแล้วการตลาดธรรมดาก็คงไม่เพียงพอ เพราะในปัจจุบันโลกก้าวเข้าสู่ยุคดิจิทัลอย่างเต็มตัว จึงตัดสินใจเลือกที่จะเรียนคณะบริหารธุรกิจ สาขาการตลาดดิจิทัล เธอเล่าให้เราฟังด้วยรอยยิ้ม
เด็กกิจกรรมตัวยง
ด้วยความที่เป็นคนที่ชื่นชอบในการทำกิจกรรมและอยากมีเพื่อนต่างคณะเพิ่ม ไม่อยากเพียงแค่เรียนเสร็จแล้วกลับบ้านเลย เธอจึงเลือกทำกิจกรรมกับครอบครัวละครนิเทศศาสตร์
ตอนเรียนชั้นปี 1 ครั้งแรกเลย คือเราเห็นครอบครัวละครนิเทศศาสตร์เปิดรับสมัครที่ศาลาพักใจและบนหน้าเพจเฟสบุ๊ค ตอนนั้นมีความสนใจ แต่สมัครไม่ทัน ก็ตัดสินใจว่าปีหน้าจะไปสมัครอีก ก็ได้ไปสมัครละครนิเทศศาสตร์อีกครั้งตอนปี 2 ตื่นเต้นมากไม่คิดว่าตัวเองจะผ่านการคัดเลือก เพราะเราเรียนอยู่คณะบริหารธุรกิจ แต่ด้วยตั้งใจ และพกความมั่นใจไปเต็มที่ เชื่อมั่นว่าตัวเองจะทำได้ สัญญากับตัวเองว่าจะอยู่จนจบเวที
ความพยายามและความตั้งใจในวันนั้นก็ทำให้ประสบความสำเร็จ นอกจากจะได้พิสูจน์ตัวเองแล้วก็ยังทำให้ใครหลายคนได้เห็นและยังเป็นแรงบันดาลใจให้กับรุ่นน้องได้อีกด้วย โดยสุกานดาได้เข้าทำกิจกรรมกับครอบครัวละครนิเทศในฝ่ายประชาสัมพันธ์
ฝ่ายประชาสัมพันธ์ ครอบครัวละครนิเทศศาสตร์
เราขอบอกก่อนว่าเป็นคนขี้อายไม่ชอบจับไมค์ ตื่นเต้นเวลาอยู่ในที่สาธารณะ ไม่คิดว่าจะตัวเองจะทำได้ แต่ด้วยความที่เราอยากท้าทายตัวเอง เลยเลือกที่จะทำงานฝ่ายนี้ ตอนเป็นพิธีกรเวทีแรก บอกได้คำเดียวว่าเครียดกว่าเรียน เป็นงานที่เรากลัวมาตลอด แล้วยิ่งต้องเป็น MC เวทีกลาง งาน Open house ของคณะนิเทศศาสตร์ด้วยแล้ว คนก็เยอะ กลัวก็กลัว สคริปต์เยอะแยะ ทำไม่ได้แน่นอนตัดสินใจจะลาออกหลายครั้ง
แต่เราเป็นคนยึดมั่นในคำพูดสัญญากับพี่ไว้แล้วว่าจะอยู่ให้จบเวที และทำให้ได้ เลยตั้งใจ เชื่อมั่นในตัวเอง คิดว่าเราทำมันได้ เรื่องแค่นี้เองไม่มีอะไรเกินความสามารถ เราเป็นพี่ปี 2 แต่น้อง ๆ ที่ทำงานด้วยกันอยู่แค่ปี 1 เอง ทุกคนทำได้ เราก็ต้องทำได้ ยังไม่หมดแต่เพียงเท่านั้น เหมือนว่าพี่ ๆ จะเห็นความสามารถของเรา เธอยังได้เป็น MC วันแสดงละครเวทีอีกด้วย ยอมรับว่าตื่นเต้นพอกับครั้งแรกที่ได้จับไมค์ขึ้นเวทีเลย เครียดทุกครั้งที่ได้เป็น MC แต่สุดท้ายก็ผ่านมันมาได้อย่างไม่น่าเชื่อ
เป็นอีกหนึ่งความภาคภูมิใจของตัวเองที่ครั้งหนึ่งเคยได้ทำในสิ่งที่ตัวเองกลัวมากที่สุดและสามารถก้าวผ่านความกลัวเหล่านั้นมาได้ ไม่มีอะไรยากเกินความสามารถของเราเพียงแค่เราตั้งใจและทำออกมาให้ดีที่สุด มันจะดีที่สุดในทุกครั้งที่เราทำมันไปแล้ว ไม่มีคำว่าไม่ดี มีแต่คำว่าดีที่สุดแล้วที่ทำ
เรียนไปด้วย ทำกิจกรรมด้วย เหนื่อยแต่สนุก
สุกานดายอมรับว่าปีสองเรียนหนักมากด้วยความที่เราเรียนคณะบริหารธุรกิจ มีทั้งโปรเจคมีทั้งสอบและเรียนวิชาคณิตเยอะมาก และจะต้องทำงานละคร ต้อง Workshop หลังเลิกเรียนทุกวัน เหนื่อยมาก ถามตัวเองอยู่หลายครั้งว่าเอาตัวเองมาอยู่ตรงนี้ทำไม ทำไมต้องมาทำอะไรตัวเองเหนื่อยด้วย เรียนสบาย ๆ อย่างเดียวไม่ดีกว่าเหรอ
พอได้มาทำจริง ๆ ความคิดเหล่านั้นกลับหายไป เหมือนว่าเราได้อะไรหลายอย่าง จากสิ่งที่ในห้องเรียนหาไม่ได้ แทบจะไม่มีเลยด้วยซ้ำ ได้ทั้งการลงมือทำงานจริง ทำให้เราได้พัฒนาเป็นคนที่เก่งขึ้น และยังได้มิตรภาพครอบครัวจากเพื่อน ๆ พี่ ๆ น้อง ๆ ต่างคณะอีกด้วย เราแค่รู้จักแบ่งเวลาให้เป็น เรียนก็ทำเต็มที่ ทำกิจกรรมก็ทำอย่างมุ่งมั่น ทั้งสองอย่างคือการเรียนรู้
ทุกคนต้องมีความรู้สึกเหนื่อย แต่คำว่าเหนื่อยจะหมดไป เพียงแค่เราพัก เราไม่จำเป็นต้องแบกทุกอย่างไว้ เวลาไหนที่รู้สึกเหนื่อยหรือท้อก็แค่วางลง พอหายเหนื่อยก็เริ่มต้นทำใหม่ แค่เราใส่ใจทำด้วยความตั้งใจจริง ๆ ไม่มีอะไรยากเกินความสามารถ ทุกคนสามารถทำได้เพียงแค่ทุกคนเชื่อมั่นในตัวเองและเปิดใจเรียนรู้กับสิ่งที่เราจะลงทำมือ เธอส่งรอยยิ้มให้เราปิดท้าย
เรียนไปด้วย ทำกิจกรรมไปด้วย เหนื่อยแต่สนุก รู้อย่างนี้ ไม่ทำไม่ได้แล้ว!
ขอขอบคุณข้อมูลและภาพประกอบ สุกานดา โอชะกลิ่น นักศึกษาคณะบริหารธุรกิจ และครอบครัวละครนิเทศศาสตร์ มหาวิทยาลัยกรุงเทพ
Writer
